Kaapverdië week 4, Fogo

De afgelopen week zijn we met de groep druk bezig geweest met de opdracht. Aangezien de laatste twee weken vrijwel alleen maar uit, leuke, tripjes bestaat moest er nog het een en ander gebeuren. Tijdens deze week hebben we op het ministerie van transport en infrastructuur een interview afgenomen. Daarnaast hebben we nog geturfd en de overige deelvragen verder uitgewerkt. Het rapport zal een stuk in Nederland geschreven moeten worden maar de informatie is binnen dus dat zou geen probleem moeten zijn.

Daarnaast stond aan het einde van deze week de trip naar Fogo op de planning. Fogo is het vulkanische eiland van Kaapverdië. De laatste eruptie dateert uit 1995, wat vrij recent is. De vulkaan, genaamd Pico de Fogo, is 2829 meter hoog. Tevens is de vulkaan dé trekpleister van het eiland. Wat ons sowieso opviel is dat er heel weinig toeristen op het eiland waren. We sliepen als enige in een hotel, wat op zich ook wel weer lekker was (6 gasten zorgen toch voor de nodige “herrie”).

Eenmaal aangekomen op het vliegveld werden we door de taxi’s bij het verkeerde hotel afgezet. Dus moesten we alsnog naar het goede hotel lopen. Eenmaal bij het hotel aangekomen bleek dit een mooi hotel te zijn met, jawel, zachte bedden. Uniek in Kaapverdië. Die avond zijn we lekker ergens gaan zitten om vroeg te gaan slapen want de volgende ochtend werden we om 6:30 opgehaald om naar de vulkaan te gaan. Ware het niet dat er die avond een straat feest was waar we zijn blijven hangen en bij toeval de taxi chauffeur mij aansprak. Toen wij de taxi chauffeur vertelden dat het ontbijt pas vanaf 8 uur was vertelde hij dat zijn familie voor ons een ontbijt zou bereiden, ook weer geregeld.
De tocht naar de vulkaan was al mooi op zich. Door de bergen terwijl je naar een opkomende zon kijkt met allemaal eilanden om je heen. Eenmaal daar aangekomen was er een ontbijtje voor ons klaar. Tegen 8 uur begon de klim van de vulkaan, zo’n 2,5 kilometer de lucht in. We begonnen rustig maar naar mate de tocht vorderde bleek dit toch een iet wat gevaarlijke tocht te zijn. Geen touwen, helmen of goede schoenen, gewoon op onze Vans of andere sportschoenen omhoog. Top voorbereiding! Eenmaal boven bleek de krater heel erg tegen te vallen, er was niet veel te zien en er kwam een verschrikkelijke rotte eieren lucht naar boven, maar, het uitzicht daarentegen was ADEMBENEMD. Laag hangende wolken deden het lijken alsof het einde van de wereld in zicht was en het uitzicht is eigenlijk niet te beschrijven, zo mooi.

Na enige tijd boven op de vulkaan te zijn geweest om te genieten van het uitzicht en foto’s te maken begon de tocht naar beneden. In het begin klauteren zoals we dat ook op de heenweg hadden gedaan. Wat wij al wisten was dat je na enige tijd naar beneden kon rennen. Dit was echt een fantastische ervaring. Je gaat soms zo hard dat je onderuit gaat maar dat maakt het alleen maar leuker. Uiteindelijk kan ik me schoenen weggooien doordat het stof is ‘weg gebrand’. Maar het was het allemaal waard, de zware tocht naar boven en naar beneden voor het uitzicht en het rennen. Eenmaal terug in het dorpje stond er een heerlijke lunch voor ons geserveerd. Lekker lokaal met rijst, bonen en kip in een verrukkelijke saus. Na lekker gegeten te hebben werden we weer netjes bij het hotel afgezet. Eenmaal thuis zijn we allemaal gaan douchen en lekker op het terras gaan zitten om wat te drinken (alle supermarkten waren al gesloten (zondag)). Na wat gegeten te hebben lekker naar huis gegaan om op tijd te gaan slapen.

De volgende dag lekker naar het strand gegaan en rustig aan gedaan. Tegen de middag lekker weer op het terras gaan zitten. Terwijl we hier zaten kwamen we in gesprek met de eigenaar die ons vertelde dat er heel veel haaien rond de eiland zitten en er jaarlijks zo’n 2 à 3 personen vermist raken. Hoewel dit eigenlijk niet naar buiten mag komen vind ik het toch leuk om te melden. De reden dat dit niet naar buiten mag komen is omdat het schadelijk kan zijn voor het toerisme, één van de belangrijke inkomsten bronnen van Kaapverdië. Toen we dit hadden gehoord besloten we toch maar niet meer te gaan zwemmen.
Na op het terras gezeten te hebben zijn we weer naar het strand gegaan om te proberen om met vissenkoppen en overige resten van vissen haaien te lokken. Dit lukte helaas niet maar we hebben wel dolfijnen gespot. Wederom prachtig. Aan het einde nog een waanzinnige zonsondergang. Toen de zon onderwas lekker een hapje gaan eten om op tijd weer terug te gaan naar het hotel om sterren te gaan kijken. Het was een heldere nacht en op het eiland is niet veel licht dus het zicht is geweldig. Lang gezeten en +/- 50 vallende sterren gezien. Alweer geweldig!

Toen was het einde van deze fantastische trip in zicht. Overdag even in het stadje geweest en daarna terug gevlogen naar Santiago. Hier zijn we nog tot donderdag want dan staat de volgende trip op de planning; Soa Vincente en Santo Antäo. Nu al veel zin in!